Τα επικοινωνιακά προβλήματα των παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) ποικίλλουν και η διαβάθμισή τους, πιθανόν, εξαρτάται από το επίπεδο της νοητικής και κοινωνικής ανάπτυξης του ατόμου. Κάποια παιδιά, πιθανόν, δεν έχουν την ικανότητα να μιλούν ενώ άλλα έχουν καλά ανεπτυγμένο λεξιλόγιο και μπορούν να συζητούν για θέματα που τα απασχολούν. Οποιαδήποτε προσπάθεια στη θεραπευτική παρέμβαση πρέπει να ξεκινά με την ατομική αξιολόγηση των γλωσσικών ικανοτήτων ενός παιδιού από εκπαιδευμένο λογοθεραπευτή/λογοπεδικό.

Ακόμα και αν τα παιδιά δεν έχουν δυσκολίες στην άρθρωση, επιδεικνύουν δυσκολίες στον τομέα της πραγματολογικής επικοινωνίας: συχνά, δεν γνωρίζουν τι να πουν, πώς ή πότε να το πουν καθώς και το πώς να αλληλεπιδρούν με άλλα άτομα. Συχνά, λένε πράγματα που δεν έχουν περιεχόμενο ή δεν δίνουν κάποια πληροφορία. Κάποια παιδιά επαναλαμβάνουν αυτά που ακούν (ηχολαλία). Κάποια μπορεί να παρουσιάζουν ρομποτικό τόνο φωνής.

Δύο προ-γλωσσικές δεξιότητες για τη γλωσσική ανάπτυξη είναι η από κοινού εστίαση της προσοχής και οι κοινωνικές πρωτοβουλίες. Τα παιδιά με αυτισμό δεν έχουν αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τις προαναφερθείσες δεξιότητες, γι’αυτό και δυσκολεύονται να παράγουν λόγο. Αν και καμία θεραπευτική μέθοδος δεν έχει βρεθεί για να βελτιώσει επιτυχώς την επικοινωνία, είναι πιο αποτελεσματικό η θεραπευτική παρέμβαση να ξεκινάει τα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού. Πρέπει να γίνονται συχνές αξιολογήσεις του παιδιού και του προγράμματος ώστε να βρίσκονται οι καλύτερες προσεγγίσεις και να επαναπροσδιορίζονται οι στόχοι του προγράμματος.

Πηγή: Irish Autism Action

Μέτρο μας η εξέλιξή σας!